Proces orientacji łańcuchów polimeru i wzmocnienia
We wnętrzu formy wtryskowej stop ulega ścinaniu w okolicy ścianek, na drodze zróżnicowania lepkości między szybko ochładzaną warstwą przyścienną a gorącym centralnym rdzeniem. Dodatkowo na czole strugi polimer jest lokalnie rozciągany przez napór dostarczanego na bieżąco materiału.
Schematycznie proces orientacji materiału polimerowego przedstawiono na rysunku obok. Można zauważyć, że dwie identyczne objętości materiału są poddane odmiennym trybom obciążenia i sposobom deformacji.
Mikroskopowo dochodzi do orientacji nieuporządkowanych i splątanych łańcuchów polimeru stanowiącego matrycę kompozytu, którym jest polimer ze wzmocnieniem. Jednocześnie w skali makro ten sam polimer jest w ciągłej i dynamicznej interakcji z fazą zbrojenia (ciętymi włóknami), która ulega podobnemu ukierunkowaniu. Finalnie na wskroś ścianki elementu otrzymuje się zróżnicowanie orientacji zarówno łańcuchów, jak i włókien, przy czym orientacja łańcuchów może ulec częściowej relaksacji w czasie i w podwyższonych temperaturach.
Przykładowym rezultatem opisanego procesu są lokalne zmiany modułu sztywności po grubości 3 mm ścianki wypraski wykonanej z PBT-30GF, pokazane na rysunku z lewej. Zaprezentowany przebieg uzyskano w wyniku analizy numerycznej formowania wtryskowego w programie Autodesk Moldflow.
Można zauważyć, że wartości w kierunku głównym ułożenia włókien są najwyższe w niedużej odległości od ścianek formy i osiągają minimum w części środkowej, gdzie znaczna część włókien szklanych nie jest zorientowana zgodnie z kierunkiem płynięcia uplastycznionego polimeru.